.. .. .. .. Om te voorkomen dat er nog meer overheidsgeheimen in handen van computerkrakers zouden vallen, werden alle vertrouwelijke gegevens opgeslagen op één zeer goed beveiligde plek: de nieuwe databank van de NSA, het Fort Knox van de Amerikaanse inlichtingendiensten. Letterlijk miljoenen zeer vertrouwelijke foto’s, bandopnames, documenten en videobanden werden gedigitaliseerd en vastgelegd in de immense opslagfaciliteit, waarna de originelen werden vernietigd. De databank werd beschermd door een drievoudige stroomvoorziening en een gelaagd systeem van digitale back-ups. Ook bevond hij zich ruim vijfenzestig meter onder de grond om hem af te schermen tegen magnetische velden en mogelijke explosies. Alle activiteiten binnen de controlekamer vielen onder de noemer ultrageheim, de hoogste classificering van vertrouwelijkheid die het land kende. De landsgeheimen waren nooit veiliger geweest. In deze ondoordringbare databank bevonden zich nu ontwerpen van ge avanceerde wapensystemen, lijsten van getuigen die bescherming genoten, schuilnamen van undercoveragenten, gedetailleerde analyses van en voorstellen voor geheime operaties, enzovoort. De lijst was oneindig lang. De Amerikaanse inlichtingendiensten zouden niet meer geschaad kunnen worden door hackers.
De directie van de NSA besefte natuurlijk dat de opgeslagen gegevens alleen waarde hadden als ze toegankelijk waren. De ware verdienste van de databank was niet dat de vertrouwelijke gegevens niet meer op straat lagen, maar dat die alleen voor de juiste mensen toegankelijk waren. .. .. .. ..
Het Juvenalis dilemma, Uitgeverij Luitingh - Sijthoff BV, Amsterdam, 2005. (blz. 161-162)
Informatiemodel:
Levenscyclus:
- 10 keer gelezen