.. Op mijn vraag of we toch niet nog een systeem vergeten hadden, luidde het antwoord en een lijstje bevestigde dat we alle systemen hadden gehad. Het duurde een paar dagen voor ik erachter kwam dat het systeern dat NAM's inkomsten, uitrekende en regelde... niet als een systeem werd beschouwd. Dat gebeurde 'met de hand'. Toos deed dat.
Zo kwam ik bij Toos. Een dame die het speldje van haar twintig jaar dienstverband op de revers droeg. Bril. Geblondeerd. En - 'natúúrlijk' zeer bereid mij te vertellen hoe haar administratie werkte. In principe was die 'helemaal niet zo ingewikkeld': de NAM had maar één klant, de Gasunie. De Gasunie kreeg elke dag een rekening toegestuurd voor het geleverde gas. Wat 't misschien nog een beetje ingewikkeld maakte, was de formule: het tarief, de transferprijs, de olie en zwavelnotering, de dollarkoers.
Ze haalde van de plank een zwarte ringband (waarop ik knijpletters zag geplakt: GAS ADMINISTRATIE, wat me ontroerde) en ik kreeg de 'formules' onder ogen: juridische afspraken. Contracten.
Ze bladerde wat heen en weer om me alles zo'n beetje te laten zien. Maar geen systeem. Want de berekening deed ze met een calculator en de facturen typte ze zelf.
'Het gaat om miljarden" legde ze uit. En nooit een fout dus.
'Nee, dan had ik het wel gehoord', glimlachte ze en ze zette het boek met de knijpletters weer terug op de plank.
Een halfjaar later zou ze worden geautomatiseerd. Toen werd het een systeem. Kreeg ze een pc, leerde ze werken met Lotus' Spreadsheet, het kladblok van de computer.
.. ..
60.000 uur; Een autobiografie, Querido Amsterdam, (blz 104-105)
Levenscyclus:
- 31 keer gelezen