Abuysen ende desordiën; Archiefvorming en archivering in Dordrecht, 1200-1920

Archieven zijn belangrijke bronnen voor de geschiedenis, maar de informatie die ze bevatten, is zelden eenduidig te interpreteren. Een archief is niet een eenduidige documentaireneerslag' van het handelen van de organisatie die het heeft gevormd. Het waren de secretarissen en hun klerken die de vorm van de documenten bepaalden; zij beslisten uiteindelijk ook over archivering, verwaarlozing of vernietiging. Peter Horsman ontwikkelde een methode voor een interpretatie van archieven. Hij deed dit aan de hand van het archief van het stadsbestuur van Dordrecht van de dertiende tot aan het begin van de twintigste eeuw. Horsman onderzocht vijf kenmerkende bestanddelen van het archief: de middeleeuwse oorkonden, de registers van het lokale gerecht, de vastlegging van de besluiten van de bestuursorganen, de financiële administratie en ten slotte de dossiers die door het bureaucratisch apparaat werden aangelegd. Hij concludeert dat archivering lang niet altijd systematisch, volgens een bedacht plan, plaatsvond. Daarnaast is niet alle verlies van documenten te verklaren. Ook vond Horsman dat de context waarin de documenten zijn ontstaan bepalend is voor een juiste interpretatie. Hij stelt tot slot dat de methoden die voor het toegankelijk maken van archieven gebruikt worden, tekort schieten.