U bent hier
Feed-aggregator
Overheid lanceert vernieuwde versie van RijksAppStore voor ambtenaren
DJI lekt gegevens honderden gedetineerden gevangenis Nieuwegein
RDI geeft prioriteit aan digitale weerbaarheid en toezicht op AI
New preface to the Chinese edition of "Nietzsche on Morality"
Nederlandse politie haalde dertien servers LockBit-ransomware offline
The "cosmic inquisitor"
WhatsApp: optie Silence Unknown Callers beschermt ook tegen spyware
Britse overheid geeft tips voor beveiligen van PBX-telefoonsystemen
'Ruim honderd supermarkten hebben camera's die verdacht gedrag detecteren'
WordPress-sites aangevallen via kritieke kwetsbaarheid in Bricks Builder
Scenes from Life in Paris During the 1920s, Colorized and Restored: Cafés, Notre Dame, Street Life & More
Few cities have been as romanticized as Paris, and few eras in Paris have been as romanticized as the nineteen-twenties. This owes much to the famous expatriate artistic and literary figures residing there in that decade: Ernest Hemingway, Salvador Dalí, F. Scott and Zelda Fitzgerald, Pablo Picasso, Gertrude Stein, and Man Ray, to name just a few of the figures revived in Woody Allen’s Midnight in Paris. It’s still difficult, a century later, not to feel at least some curiosity about the real Paris in the twenties, footage of which you can see colorized and enhanced to play at a smooth 60 frames per second in the video above.
In some respects, Paris hasn’t changed much over the past hundred or so years. Notre-Dame, the bridges across the Seine, and the colonne Vendôme will be immediately recognizable to anyone who’s been there.
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({}); . -->And though the attire of Parisians may be unrecognizable, their habits certainly aren’t: then as now, they clearly spent considerable amounts of time on les terrasses of their cafés of choice. (And in some cases, they’re just the same cafés, as in the case of Le Dôme and Le Café de la Paix.) And though a few of them still read newspapers there in the twenty-twenties, many more did in the nineteen twenties, the invention of the smartphone lying about eighty years in the future.
For some of us, the absence of screens alone may feel like reason enough to time-travel back, as Owen Wilson’s disaffected Hollywood screenwriter does in Midnight in Paris. If we consider the state of plumbing, heating and dentistry in the France after World War I, we may have second thoughts, and surely our foreknowledge of World War II would also put a damper on the experience. But romance is romance, and if we could successfully manage to integrate ourselves into the urban life captured by these film clips, we might just get used to it, and even want to stick around for a few more decades after Hemingway, Picasso, the Fitzgeralds, et al leave the scene. After all, les Trente Glorieuses were still to come.
via MyModernMet
Related content:
Watch Scenes from Belle Époque Paris Vividly Restored with Artificial Intelligence (Circa 1890)
Paris, New York & Havana Come to Life in Colorized Films Shot Between 1890 and 1931
Color Footage of the Liberation of Paris, Shot by Hollywood Director George Stevens (1944)
Based in Seoul, Colin Marshall writes and broadcasts on cities, language, and culture. His projects include the Substack newsletter Books on Cities, the book The Stateless City: a Walk through 21st-Century Los Angeles and the video series The City in Cinema. Follow him on Twitter at @colinmarshall or on Facebook.
NSC wil onderzoek naar door overheid te ontwikkelen chatapp voor ministers
Huiselijk geweld: juristen moeten leren ‘rode vlaggen’ te herkennen
Huiselijk geweld is de meest voorkomende vorm van geweld in de samenleving. Bijna één op de tien Nederlanders verkeert thuis in een gewelddadige situatie. Tussen 2017 en 2021 werd er gemiddeld elke acht dagen een vrouw vermoord, blijkt uit cijfers van het CBS. Vorig jaar werden 27 vrouwen omgebracht door hun (ex-)partners. Ruim de helft van alle moorden op een vrouw wordt gepleegd door een (ex-)partner. Uit cijfers van het Openbaar Ministerie blijkt dat jaarlijks ongeveer honderdduizend kinderen slachtoffer zijn van mishandeling. Huiselijk geweld heeft grote gevolgen. Behalve lichamelijke en psychische schade bij slachtoffers is er ook economische schade, bijvoorbeeld door arbeidsongeschiktheid.
Gespecialiseerde officier van justitie
Berte van Heemst (Openbaar Ministerie Rotterdam)
Dat huiselijk geweld, en femicide in het bijzonder, een groot maatschappelijk probleem is, dringt ook bij de politiek steeds meer door. Ook bij het OM staat het onderwerp inmiddels hoog op de agenda. Er is een landelijk officier van justitie Huiselijk geweld, kindermishandeling en zeden, Judith van Schoonderwoerd den Bezemer-Wolters. Femicidezaken worden sinds 1 januari van dit jaar landelijk geregistreerd om meer inzicht te krijgen in de aard en omvang van het probleem. Elk parket heeft een coördinerend officier van justitie huiselijk geweld en in Rotterdam is er zelfs een officier die zich fulltime met huiselijk geweld- en stalkingszaken bezighoudt, Berte van Heemst. Over de aanleiding zegt zij: “Rotterdam heeft al jaren de hoogste instroomcijfers voor huiselijk geweld. Vorig jaar kwamen er, net als in 2021 en 2022, zo’n 1800 zaken binnen. Bij de nummers twee en drie – de parketten Oost-Nederland en Den Haag – gaat het om ongeveer duizend zaken per jaar. Daarnaast zijn er in Rotterdam in de laatste jaren meerdere heftige huiselijkgeweldzaken geweest.”
Het Rotterdamse parket heeft een speciaal team gevormd met naast Van Heemst een fulltime coördinerend secretaris voor juridische ondersteuning, drie officieren van justitie die zich grotendeels richten op ‘hoog risico-stalkingzaken’ en enkele officieren van justitie die een meer dan gemiddeld aantal huiselijk geweld-zaken doen. “Per week krijgen we gemiddeld drie of vier hoog risico stalkingszaken binnen. Vier officieren van justitie hebben om de beurt een week stalkingspiketdienst. Zodra de politie een melding of aangifte krijgt, vult zij een speciaal screeningsformulier in. Komt daar een hoge score uit, dan moet het OM gebeld worden. De dienstdoende officier van justitie wordt dan zaaksofficier en blijft dat ook zodat hij bekend is met het dossier, om ervoor te zorgen dat ieder nieuw incident in de gehele context van de zaak wordt gezien en gewogen.”
Meervoudige kamerzaken over huiselijk geweld vinden plaats op reguliere MK-zittingen; overige huiselijkgeweldzaken worden behandeld op speciaal voor deze zaken geïntroduceerde politierechterzittingen huiselijk geweld. Ook de rechtbank Den Haag houdt inmiddels dergelijke politierechterzittingen, de rechtbank Amsterdam begint er op 26 maart mee en de rechtbank Midden-Nederland start een proef ermee. Naast deze politierechterzittingen houdt de rechtbank Rotterdam sinds september 2018 eens per week een ‘combizitting’, waar straf- en familierechtzaken samen worden behandeld. “Zien we in een zaak dat er bijvoorbeeld een scheiding speelt of een ruzie over omgang met of gezag over kinderen of over alimentatie, dan is dat voor ons een trigger om zo’n zaak op een combizitting te laten behandelen. Omdat het om complexe dossiers gaat, is voor de behandeling meer tijd. Net als het OM werkt ook de Rechtspraak met een vaste poule van rechters, die zowel straf- als familierechtexpertise en affiniteit met huiselijkgeweldzaken hebben. De ervaringen met deze werkwijze zijn goed.”
Straffen en maatregelenDe inzet van het OM is vooral dat het huiselijk geweld stopt. “Hierbij kijken we naar het type huiselijk geweld. Bij ongeveer 85 procent van de binnenkomende zaken is sprake van een wisselwerking binnen een gezin, bijvoorbeeld door armoede, baanverlies of stress bij de opvoeding van kinderen. Het geweld kan ook dan heftig en structureel zijn, maar vergt meestal een andere aanpak, vaak met hulpverlening, dan bij zogenoemde ‘intieme terreur’ waar het in ongeveer 15 procent van de zaken om gaat. Het risico dat het helemaal misgaat, is bij de laatste categorie het grootst. Plegers daarvan hebben vaak ernstige persoonlijkheidsstoornissen.”
Om ongewenst gedrag te beïnvloeden wordt vaak een beschermingsbevel opgelegd; gebods- of verbodsbepalingen zoals contact- of gebiedsverboden, die het gedrag reguleren en daarmee het slachtoffer bescherming moeten bieden. “Een rechter kan zo’n bevel opleggen als voorwaarde bij de schorsing van de voorlopige hechtenis. Een officier van justitie kan een zogenoemde ‘gedragsaanwijzing’ opleggen met een contact- en locatieverbod voor drie maanden met twee keer verlenging. Dan moet er wel een ernstige verdenking zijn en het voornemen tot dagvaarden.” In Rotterdam wordt daarnaast steeds meer gewerkt met slachtofferdevices. “Iemand die is veroordeeld of geschorst uit voorlopige hechtenis krijgt een enkelband met een locatieverbod en het slachtoffer krijgt een apparaatje dat piept wanneer zij buiten het verboden gebied in elkaars buurt komen. Is een pleger buiten zo’n gebied langer dan vluchtig in de buurt van het slachtoffer, dan krijgt zij een seintje van de reclassering zodat ze zich in veiligheid kan brengen. De proef die hiermee in Rotterdam draaide is inmiddels doorgezet en deze aanpak wordt nu ook in de rest van het land uitgerold.”
Effectiviteit
Sanne Struijk (Erasmus School of Law)
Strafrechtelijke verboden en -geboden worden in Nederland steeds vaker opgelegd aan een verdachte of dader, blijkt uit onderzoek. “Ook in de wetgeving en politiek zie je duidelijk een lijn van meer vrijheidsbeperking in plaats van vrijheidsbeneming”, zegt Sanne Struijk, hoogleraar Sanctierecht aan Erasmus School of Law. “In dit kader biedt het strafrecht bij huiselijk geweld en stalking veel mogelijkheden, maar over de effectiviteit ervan is nog weinig bekend. Zo weten we nog steeds niet goed of en hoe dergelijke ver- en geboden echt beschermend werken voor slachtoffers.” Bovendien is de handhaving grotendeels nog reactief en ontbreekt het soms aan regie, waardoor de bescherming tekort kan schieten, waarschuwt Struijk. Ze wijst op de zaak van de 16-jarige Hümeyra in Rotterdam die door haar stalker werd vermoord.
Om meer duidelijkheid te krijgen over de effectiviteit startten Struijk en criminoloog Tamar Fischer recent een onderzoek naar huiselijk geweld en ex-partnerstalking, waarin zij de juridische mogelijkheden bekijken maar ook ingaan op de vraag waarom iemand in het ene geval wel en in het andere geval geen strafrechtelijke bescherming krijgt. “Hoe verloopt zo’n proces, welke beslissingen worden er genomen, door wie en op basis van welke gronden en overwegingen? Ook kijken we door welke besluitvorming slachtoffers zich wel of niet veiliger voelen.”
Het onderzoek is een vervolg op een tweejarig onderzoek uit 2019 dat Struijk, Fischer en promovenda Irma Cleven in opdracht van het Wetenschappelijk Onderzoek- en Datacentrum (WODC) deden naar de handhaving en veiligheid bij strafrechtelijke contact-, locatie- en gebiedsverboden ter bescherming van slachtoffers. “We hebben daarin bekeken wat beschermende factoren en risicofactoren van een verbod zijn. Een van onze bevindingen was dat justitie en organisaties zoals de reclassering en recherche gericht zijn op het juridische kader, zoals dossieropbouw, proportionaliteit en de haalbaarheid van de inzet van een strafrechtelijke interventie. Slachtoffers hebben doorgaans een ander denkkader waarbij ze van een meer direct beschermende werking van een verbod uitgaan. Ze komen dan vaak van een koude kermis thuis, wat zorgt voor haperingen in de veiligheidsbeleving.”
Volgens Struijk zijn professionals zich steeds meer bewust van de huiselijkgeweldproblematiek. “Maar er is nog een lange weg te gaan.”
Structurele veranderingen
Ine Avontuur (Avontuur & Czarnota Familierecht)
Dat constateert ook familierechtadvocaat Ine Avontuur (Avontuur & Czarnota Familierecht), die zich sinds een aantal jaren bijna alleen nog richt op zaken over huiselijk geweld, stalking en ouderverstoting. Ze wordt benaderd door mensen uit het hele land. “Ik kan maar vijftien procent van al die zaken aannemen.”
Huiselijk geweld kan de aanleiding zijn voor een scheiding, maar gaat daarna vaak door, aldus Avontuur. Toch speelt huiselijk geweld in de familiewetgeving en -praktijk volgens haar nog nauwelijks een rol. “Zo heb ik meerdere zaken gehad waarin een partner of ex-partner was veroordeeld voor fysiek geweld of waarin sprake was van veel dreiging of een politieadvies was afgegeven, maar de familierechter dit negeerde. Ook maak ik regelmatig mee dat ik tijdens de zitting uitgebreid ben ingegaan op de mishandeling van een cliënt, onderbouwd met medische verklaringen en politierapporten, maar hierover niets teruglees in de uitspraak.” Ze ziet inmiddels wat verbetering, maar te weinig en veranderingen gaan volgens haar te langzaam. Daarom pleit ze voor structurele veranderingen. Hierbij wijst ze erop dat het Visiedocument (echt)scheiding van ouders met kinderen van de Raad voor de rechtspraak uit 2016 niets zegt over huiselijk geweld en kindermishandeling en de vraag of en hoe dit een rol speelt bij het nemen van beslissingen over gezag en omgang. “Opmerkelijk, omdat huiselijk geweld – zo blijkt uit buitenlands onderzoek – aan minstens de helft van de hoog-conflictscheidingen ten grondslag ligt. Het document zet in op gezamenlijkheid in trajecten, omdat hoog-conflictscheidingen gezien worden als een communicatieprobleem. Concreet betekent dat veel gevallen van huiselijk geweld verwezen worden naar mediation, ook bij ernstig (ex)partnergeweld in de vorm van dwingende controle.” Ze wijst erop dat in het strafrecht op basis van de Europese Slachtofferrichtlijn geldt dat dwingende controle een serieuze contra-indicatie is voor herstelbemiddeling, door de grote machtsongelijkheid tussen partijen. “Het Visiedocument leidt ertoe dat op slachtoffers ongepaste druk wordt uitgeoefend om deel te nemen aan bemiddelingstrajecten, waardoor hun belangen ernstig kunnen worden geschaad. Dat is in strijd met het door Nederland geratificeerde Verdrag van Istanbul.”
Om alsnog te voldoen aan de verplichtingen uit internationale verdragen moet er volgens Avontuur een toetsingskader komen op grond van dat verdrag, waarin ook de rechten en veiligheid van volwassen slachtoffers nadrukkelijk een punt van afweging zijn. Echtscheidingen die problematischer dan gemiddeld verlopen zouden standaard gescreend moeten worden op partnergeweld. “Zelf breng ik bij al mijn zaken het geweld in kaart. Daarvoor gebruik ik een speciale vragenlijst.”
Leren van het buitenlandNederland hoeft het wiel niet opnieuw uit te vinden, stelt Avontuur, maar kan leren van landen waar wetgeving op dit gebied al geïmplementeerd is. “In Canada en verschillende Amerikaanse staten is een screening verplicht voor familieadvocaten en -rechters. Doen advocaten dat niet, dan is dat een tuchtrechtelijk vergrijp. In Europa kan Nederland leren van Zweden, Andorra en Spanje. Ook Frankrijk is interessant. Daar kan de rechter-commissaris het gezag van een ouder schorsen als die verdacht wordt van een strafbaar feit tegen de andere ouder. Oostenrijk wordt geprezen om zijn goede opzet van preventieve operationele maatregelen.”
Specialistische kennisUit haar praktijk weet Avontuur hoe complex huiselijk geweld en vooral dwingende controle kan zijn. “Je moet heel goed weten waar je op moet letten en hoe en waarop je mensen moet bevragen. Voordat je het weet stel je je onbedoeld op aan de kant van de pleger. Het kan om fysiek geweld gaan, maar dat hoeft beslist niet. Bij intieme terreur zijn veel gedragingen op zichzelf niet strafbaar, wat zaken ook ingewikkeld maakt. Het doel van dwingende controle is ook niet het plegen van fysiek geweld, maar het vernederen en onderwerpen van de ander, bijvoorbeeld door het afdwingen van seks zonder condoomgebruik of een partner te weinig geld geven om luiers voor haar baby te kopen.”
Dit vergt specialistische kennis bij professionals die met huiselijk geweldzaken te maken kunnen krijgen, maar daaraan ontbreekt het volgens Avontuur vaak.
Het opleidingsaanbod voor de rechterlijke macht en de advocatuur is volgens haar te karig en vrijblijvend. SSR, het opleidingsinstituut voor de rechterlijke macht, biedt enkele niet verplichte cursussen over huiselijk geweld en een recent vernieuwde cursus over kindermishandeling. Voor het OM is er een verplichte basiscursus.
Ook de Inspectie van het ministerie van Justitie en Veiligheid constateert dat het aanbod en de financiële middelen voor cursussen en opleidingen over huiselijk geweld en stalking beperkt zijn, blijkt uit het in januari gepubliceerde rapport ‘Gestalkt. Gezien. Gehoord? De aanpak van (ex-)partnerstalking’, terwijl daar in de praktijk wel vraag naar is. Trainingen hebben bovendien vaak een vrijblijvend karakter en zijn soms algemeen van aard. Dat moet beter, vindt Avontuur, die hier ook een taak ziet voor de Nederlandse Orde van Advocaten en de Vfas, de vereniging van familie- en erfrechtadvocaten.
HoofdthemaBij het OM is het vergroten van bewustwording en kennis van femicide net als vorig jaar een van de hoofdthema’s van 2024, zei landelijk officier van justitie Van Schoonderwoerd den Bezemer in januari in Opportuun. Zij organiseert in november samen met de Rotterdamse officier van justitie Van Heemst en enkele raadsheren, een slachtofferadvocaat en SSR een landelijk congres over femicide. Van Heemst: “Dit is bedoeld voor alle togadragers in het familie- en strafrecht, en vooral voor generalisten die met huiselijkgeweldzaken te maken kunnen krijgen. We willen hen voldoende informatie geven om ‘rode vlaggen’ te herkennen en tijdig een specialist in te schakelen.” Volgens Van Heemst is het onmogelijk iedereen diepgaande kennis bij te brengen. “Het belangrijkst is dat iedereen die met huiselijk geweldzaken te maken kan krijgen goed naar zijn onderbuikgevoel luistert en altijd – intern of extern – een specialist inschakelt als iets niet goed voelt.”
ZwartboekAvontuur verwacht voorlopig geen grote stappen in verbetering van de aanpak. Om aandacht te blijven vragen voor huiselijk geweld publiceerde zij onlangs het zwartboek huiselijk geweld 2023. Daarin zoomt ze in op alle 51 rechterlijke uitspraken uit 2023 in zaken waar sprake was van dodelijk huiselijk geweld. Ook volgend jaar zal zij een zwartboek uitbrengen. “De eerste drie uitspraken zijn al binnen.”
Het bericht Huiselijk geweld: juristen moeten leren ‘rode vlaggen’ te herkennen verscheen eerst op Mr. Online.
Ruim 28.000 Exchange-servers kwetsbaar voor actief aangevallen lek
Watch a 1915 Film Adaptation of Alice in Wonderland Enhanced in 4K, with Costumes Based on Briginal Illustrations by Sir John Tenniel
Alice’s Adventures in Wonderland predates the invention of cinema by a couple of decades. Nevertheless, much like the “Drink me” bottle and “Eat me” presented to its young protagonist, Lewis Carroll’s fantastical tale has called out the same message to generations of filmmakers around the world: “Adapt me.” This century, though not even a quarter of the way over, has already brought us full-length Alice movies (to say nothing of television productions) from Europe, South America, and of course the United States. Those last include separate adaptations of Alice’s Adventures in Wonderland and its sequel Alice Through the Looking Glass by no less an auteur than Tim Burton.
Both of those books were also taken on by a writer-director named W. W. Young more than a century ago, though he simply combined portions of both novels into a single feature. You can watch this silent Alice in Wonderland from 1915 above, in a version its uploader calls “by far the highest quality version of this film on the internet,” assembled “primarily from two prints scanned by the Library of Congress, along with a few other sources.
(adsbygoogle = window.adsbygoogle || []).push({}); . -->Enhanced with “scene-by-scene image stabilization,” it also excises “many title cards which were not part of the original film” added to subsequent versions, “and which slowed down the film considerably.”
Running just under an hour, this reconstruction includes scenes with such widely known characters as the Caterpillar, the Cheshire Cat, the Mock Turtle and the Queen of Hearts. Young’s footage of such figures as Tweedledee and Tweedledum and Humpty Dumpty has, alas, been lost to time. Still, unusually for a film adaptation, this version includes much of Carroll’s parodic poem “You Are Old, Father William” — more, even, than made it into Disney’s beloved animated feature of 1951. With its stiff costumes (based on the original illustrations by Sir John Tenniel) and Long Island backdrops, Alice in Wonderland may not boast quite the same production value, but watching it now, long after the silent era, one can’t help but feel transported to another reality altogether.
Related content:
The First-Ever Film Version of Lewis Carroll’s Tale Alice in Wonderland (1903)
Alice’s Adventures in Wonderland Read by Sir John Gielgud
When Aldous Huxley Wrote a Script for Disney’s Alice in Wonderland
Alice’s Adventures in Wonderland, Illustrated by Salvador Dalí in 1969, Finally Gets Reissued
Curious Alice — The 1971 Anti-Drug Movie Based on Alice in Wonderland That Made Drugs Look Like Fun
Based in Seoul, Colin Marshall writes and broadcasts on cities, language, and culture. His projects include the Substack newsletter Books on Cities, the book The Stateless City: a Walk through 21st-Century Los Angeles and the video series The City in Cinema. Follow him on Twitter at @colinmarshall or on Facebook.
Yvonne Welings heeft een discussie geplaatst
Eindelijk doorzettingsmacht voor archiefinspecties?Het is al jarenlang een frustratie van vele toezichthouders, geen doorzettingsmacht om maatregelen af te dwingen. In de reacties op het Archiefbesluit lees je dat pleidooi ook vele malen terug. Overheid.nl | Consultatie Archiefbesluit 20xx (internetconsultatie.nl)Waar soortgelijke inspecties zoals de onderwijsinspecties beschikken om sancties op te leggen, staat de Overheids- en Erfgoedinspectie toch vaak met lege handen. De rapporten zijn van kwalitatief hoog niveau, maar wat wordt er concreet mee gedaan?Toch lijkt er nu een doorbraak te zijn op rijksniveau. Niet vanuit het Ministerie van OCW, maar een motie van lid Palmen zorgde voor de door velen gewenste verandering.Motie van het lid Palmen over een wezenlijke sanctiebepaling indien overheidsinstanties niet voldoen aan de wettelijke eisen voor archiefbeheerVaststelling van de begrotingsstaat van het Ministerie van Algemene Zaken (IIIA), de begrotingsstaat van het Kabinet van de Koning (IIIB) en de begrotingsstaat van de Commissie van Toezicht op de Inlichtingen- en Veiligheidsdiensten (IIIC) voor het jaar 2024 | Tweede Kamer der Staten-Generaalconstaterende dat er in de huidige Archiefwet en in de voorgestelde nieuwe Archiefwet geen duidelijke sanctiebepaling is opgenomen in het geval dat overheidsinstanties niet voldoen aan de wettelijke eisen voor archiefbeheer; overwegende dat goed archiefbeheer een cruciaal aspect is van onze democratie en bijdraagt aan de transparantie van en het vertrouwen in onze overheid; verzoekt de regering een voorstel te doen voor een wezenlijke sanctiebepaling, die door de Inspectie Overheidsinformatie en Erfgoed kan worden bepaald en opgelegd indien na herhaaldelijk aandringen via de huidige methodes overheidsinstanties niet voldoen aan de wettelijke eisen voor archiefbeheer.Nu de decentrale overheden nog... See More
Juweliersketen Brandfield lekte gegevens zestigduizend klanten
Politiediensten nemen website en servers LockBit-ransomware in beslag
Canada wil Flipper Zero verbieden, tool zou gebruikt worden voor autodiefstal
“Flipper Zero” by Turbospok is licensed under CC BY-SA 4.0
Canada is van plan om de import, verkoop en het gebruik van de Flipper Zero en soortgelijke multitools te verbieden. Dat meldde Tweakers onlangs. In het land neemt autodiefstal enorme vormen aan, procentueel het tienvoudige van Nederland. Dan moet je iets doen, Flippers verbieden is iets dus laten we dat doen. Maar hoe haalbaar is dat?
De Flipper Zero is een “portable multi-tool for pentesters and geeks in a toy-like body,” aldus de fabrikant. Het ding heeft ongeveer alles dat je nodig hebt voor (old school) hacking, van een simpel schermpje en handige knoppen tot USB, Bluetooth en pogo pin aansluitingen. Het platform is open source en kan dus volledig worden aangepast, inclusief custom firmware.
Die custom firmware kwam een tijdje geleden in het nieuws: de custom firmware “Flipper Xtreme” maakte het wel heel makkelijk om een soort van denial of service aanval te doen op iPhones door een berg Bluetooth connectieverzoeken te sturen. Inclusief knopje dat “iOS attack” heet. Niet handig, juridisch gezien.
Door het gemak, de aansprekende vormgeving en het concreetmakende aspect springt er hacktechnisch nu even uit. Je kunt er bijvoorbeeld ook een laadpas voor elektrische auto’s mee simuleren en dan gratis laden (al duurt dat extreem lang en moet je dit 200 euro kostende ding met ducttape aan een laadpaal vastzetten). En ja, dat kan met meer dingen maar dit is een specifiek ding met een herkenbare merknaam dus dat is een mooi verhaal.
In Canada is het een stuk negatiever: On Thursday, the Innovation, Science and Economic Development Canada agency said it will “pursue all avenues to ban devices used to steal vehicles by copying the wireless signals for remote keyless entry, such as the Flipper Zero, which would allow for the removal of those devices from the Canadian marketplace through collaboration with law enforcement agencies.” A social media post by François-Philippe Champagne, the minister of that agency, said that as part of the push “we are banning the importation, sale and use of consumer hacking devices, like flippers, used to commit these crimes.” Wederom: er zijn tientallen manieren om die draadloze signalen op te vangen en te kopiëren, maar dat zijn geen leuk vormgegeven doosjes met een eenvoudige UI en een aansprekende merknaam. Sorry Raspberry Pi, maar de Zero heeft de coolfactor.
In Canada is autodiefstal een enorm probleem, en kennelijk is een populaire truc daarbij het klonen van het signaal dat de draadloze autosleutel (fob) uitzendt om de deur open te doen. De Flipper Zero kan zeker signalen opvangen en opnieuw uitzenden, maar bij autosleutels heeft dat niet zo heel veel zin: [The most prevalent] attack requires a high-power transceiver that’s not capable with the Flipper Zero. These attacks are carried out using pricy off-the-shelf equipment and modifying it using a fair amount of expertise in radio frequency communications. (…) The Flipper Zero is also incapable of defeating keyless systems that rely on rolling codes, a protection that’s been in place since the 1990s that essentially transmits a different electronic key signal each time a key is pressed to lock or unlock a door. Mogelijk dat bij de Canadese overheid wat verwarring is ontstaan over een hype-tje uit 2022, toen bleek dat je het signaal om de laadpoort van een Tesla te openen eenvoudig kon klonen, waardoor je met een Flipper Zero mensen kon trollen. Als je dat deurtje kunt openen, dan kun je vast ook de motor starten, zeg maar.
Hoe dan ook, de regering wil nu dus deze apparaten gaan verbieden. Maar hoe zou dat gaan, en dan heb ik het niet over de handhaafbaarheid maar over “hoe schrijf je dat eenduidig op”.
In Nederland geldt een verbod op het maken, hebben of verspreiden van hacktools. Daarbij geldt wel een specifieke eis: zo’n tool moet “hoofdzakelijk geschikt gemaakt of ontworpen [zijn] tot het plegen van een [computer]misdrijf”, zoals computervredebreuk of het aftappen van signalen (art. 139d Sr). Het is dus niet genoeg dat je er zo’n misdrijf mee kunt plegen, het ding moet er voor bestemd zijn.
In discussies over booter-sites benadruk ik altijd dat het dan al snel neerkomt op intentie van de maker. Heb je zo’n zwarte achtergrond met groene letters, l33tspeek en alleen betalen via bitcoin, dan komt dat heel anders over dan een gezellig witte achtergrond met rommelige knutselspullen en een schattig dolfijntje. Mij spreekt dan ook aan dat men de compliance-documentatie online zet in plaats van een disclaimer over illegale zaken.
Canada heeft dat niet direct, maar maakt het strafbaar (art. 342 Penal Code) om “causes to be used, directly or indirectly, a computer system with intent to commit an offence” zoals computervredebreuk of aftappen van signalen. Wie een kastje verkoopt en daarbij aanmoedigt dat je er een auto mee steelt, loopt dus tegen de strafwet aan. Een verkoper die neutraal spreekt van een pentest tool waarmee je je eigen auto kunt openen, is niet strafbaar.
Je kunt natuurlijk in zo’n strafbepaling woorden als “with intent” vervangen door “with ability”. Dan is iedere Flipper Zero inderdaad direct strafbaar, want ze hebben dan bepaalde hack-capability (andermans laadpoort openen is juridisch gezien ongeautoriseerd). Alleen krijg je dan zo’n breed verbod dat je dan tegen de meer algemene eis aanloopt dat strafbepalingen afgekaderd moeten zijn. Termen als “zou kunnen” of “mogelijk” zijn dus niet echt de bedoeling.
Mijn gevoel bij het nieuwsbericht is dat het vooral ging om reageren op de hype, laten zien dat je iets van plan bent. Voordat hier een wetsvoorstel voor is gedaan, zijn we rustig een jaar verder en heeft een ander product weer de hype.
Arnoud
Het bericht Canada wil Flipper Zero verbieden, tool zou gebruikt worden voor autodiefstal verscheen eerst op Ius Mentis.
Measles erupts in Florida school where 11% of kids are unvaccinated
Enlarge / A child with measles. (credit: Greene, Charles Lyman)
Florida health officials on Sunday announced an investigation into a cluster of measles cases at an elementary school in the Fort Lauderdale area with a low vaccination rate, a scenario health experts fear will become more and more common amid slipping vaccination rates nationwide.
On Friday, Broward County Public School reported a confirmed case of measles in a student at Manatee Bay Elementary School in the city of Weston. A local CBS affiliate reported that the case was in a third-grade student who had not recently traveled. On Saturday, the school system announced that three additional cases at the same school had been reported, bringing the current reported total to four cases.
On Sunday, the Florida Department of Health in Broward County (DOH-Broward) released a health advisory about the cases and announced it was opening an investigation to track contacts at risk of infection.
Pagina's
_(14761731976).jpg#/media/File:Medical_diagnosis_for_the_student_and_practitioner_(1922)_(14761731976).jpg){kind=link}
Docurmenlogistiek is een breder begrip dan documenthuishouding. Hiermee wordt ook het hele logisteke proces van printen en versturen van documenten bedoeld, net als het ontwerpen en van formulieren. Het betreft dan voor een deel ook documentsoorten en formulieren die niet onder de reikwijdte vallen.